|
|
 |
Μετά την πτώση της Ρώμης, η αστρολογία πέρασε την πρώτη περίοδο σοβαρής κριτικής. Με την εξάπλωση τον Χριστιανισμού μάλιστα, βρέθηκε κάτω από την αυστηρή κριτική της εκκλησίας: αυτό ήταν φυσικό μια και η νέα θρησκεία έπρεπε να υψώσει τη δύναμη της εναντίον των αντιπάλων της ειδωλολατρών – και κυρίως εναντίον των λατρειών των μυστηρίων, τα οποία είχαν την προέλευση τους από την Αίγυπτο.
Οι γνώμες για την αστρολογία ήταν διαιρεμένες μεταξύ των πατέρων της εκκλησίας, όπως είχε γίνει και με τους Έλληνες. Ήταν όμως θετικό γι' αυτή το γεγονός πως αναφερόταν στη Βίβλο το αστέρι τη: Βηθλεέμ που θα σήμαινε τη γέννηση του Χριστού. Τελικά, οι προσπάθειες μερικών ανθρώπων της εκκλησίας, να καταστείλουν την πίστη στην αστρολογία, με κυριότερο τον Άγιο Αυγουστίνο, απέτυχαν. Με το πέρασμα του χρόνου, η αστρολογία γέμισε με δεισιδαιμονίες και πάρα πολλοί από αυτούς που την ασκούσαν, προχειρολογούσαν στα πλαίσια της μαγείας. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα δεν σημειώνει καμία επιστημονική πρόοδο, γι' αυτό και έπεσε σε ανυποληψία στο χώρο της Ευρώπης.
Αντίθετα, στο Βυζάντιο και τις Αραβικές χώρες, η αστρολογία ήταν σε εκτίμηση και εκεί πήγαινε όποιος ήθελε να διδαχτεί αστρολογία. Οι Άραβες ιδιαίτερα, ανέπτυξαν τα μαθηματικά, τα οποία εφάρμοσαν στην αστρολογία για την κατασκευή επιστημονικών οργάνων για αστρονομικές παρατηρήσεις. Πολλοί διάσημοι αστρολόγοι έκαναν άσκηση της τέχνης τους κατά το Μεσαίωνα και την Αναγέννηση. Αναδημοσιεύσεις των βιβλίων τους, πάνω στο αντικείμενο αυτό, είναι σήμερα διαθέσιμες σε πολλά καταστήματα, που εξειδικεύονται στη φιλολογία των μυστηρίων. Μεταξύ αυτών των αστρολόγων ήταν ο Τζων από το Χόλυγουντ, ένας καθηγητής των μαθηματικών, που το δέκατο τρίτο αιώνα έγραψε το πρώτο βιβλίο αστρολογίας, που κυκλοφόρησε στη Δυτική Ευρώπη. Την ίδια εποχή, ο ιερέας και φυσικός του τότε πάπα της Ρώμης, που ήταν επίσης και μαθηματικός, επινόησε ένα νέο σύστημα υποδιαίρεσης του ωροσκοπίου.
Τον δέκατο πέμπτο αιώνα τέθηκε σε εφαρμογή ένα άλλο σύστημα από τον καθηγητή αστρονομίας Γιόχαν Μύλλερ.
Ο πιο διάσημος από όλους ήταν ο Μιχαήλ Νοστράδαμος, που γεννήθηκε το 1503 στην Προβηγκία. Αυτός ήταν γιατρός και άσκησε επίσης στην πράξη και αστρολογία. Αλλά, οι περίφημες προβλέψεις του, μπορούσαν να θεωρηθούν ότι ήταν αποτέλεσμα λογικής και όχι μόνο αστρολογικής πρόβλεψης και γι' αυτό δεν έκανε ποτέ γνωστές τις πηγές των αστρολογικών δεδομένων, με βάση τις οποίες έκανε τις προβλέψεις του. Μετά την Αναγέννηση, η επιστημονική μελέτη άνθισε πάλι στην Ευρώπη και το γεγονός αυτό ήταν προς όφελος της αστρονομίας περισσότερο παρά της αστρολογίας: σήμαινε ο καιρός της μεγάλης επιστημονικής επανάστασης.
Ο Κοπέρνικος απέδειξε ότι η Γη κινείται γύρω από τον Ήλιο και η θεωρία του Αριστοτέλη, ότι ο Ήλιος κινείται γύρω από τη Γη, απορρίφθηκε. Τότε οι αστρολόγοι που πίστευαν στη θεωρία του Αριστοτέλη, φοβήθηκαν ότι μπορούσε να εξαφανιστεί κάθε πίστη των ανθρώπων για την αστρολογία. Στην πράξη, δεν έχει σημασία ποιο σώμα περιφέρεται γύρω από το άλλο. Δεν υπάρχει απολύτως καμία διαφορά στην ακρίβεια της αστρολογικής ανάλυσης και πρόβλεψης, αλλά οι επιστήμονες δεν μπορούσαν τότε να το καταλάβουν.
Πράγματι, αν και πολλοί αστρολόγοι έγιναν ονομαστοί κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης καθώς και αργότερα καμία πρόοδος δεν σημειώθηκε στην αστρολογική τεχνική από το δέκατο έκτο μέχρι το δέκατο ένατο αιώνα και έτσι για μια φορά ακόμα, η αστρολογία βαθμιαία βυθίστηκε στην παρακμή.
Αντίθετα, οι αστρονόμοι ενεργοποιήθηκαν κάνοντας μεγάλη πρόοδο και μας ωφέλησαν με τη χρησιμοποίηση πολύπλοκων οργάνων. Το τηλεσκόπιο είχε ανακαλυφθεί από το Γαλιλαίο, τον δέκατο έβδομο αιώνα – έτσι μπορούσε να γίνει καλύτερη παρατήρηση των αστερισμών και των πλανητών και νέα δεδομένα έγιναν γνωστά σχετικά με αυτούς.
|
|
 |
|
|
|
|
