8 Ιανουαρίου 2011. Ένα τετράωρο ταξίδι με το πλοίο επιστρέφοντας απο τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές. Λίγο η μελαγχολία της επιστροφής στη δουλειά, λίγο η θαλασσοταραχή και το κρύο σκέφτηκα ότι μια ταινία στον φορητό υπολογιστή θα ήταν μια ευχάριστη συντροφιά. Επιλέγω από τους τίτλους που είχα στη διάθεσή μου την Temple Grandin. Μετά το πρώτο 15λεπτο την σταμάτησα.. Τι βλέπω τώρα;
Λίγες μέρες αργότερα στη μοναξιά του νησιού αποφάσισα να κάνω μια δεύτερη απόπειρα... Και αποζημιώθηκα. Μια απο τις ωραιότερες ταινίες που έχω παρακολουθήσει. Γεμάτη ανθρωπιά, δυνατά συναισθήματα, μεγαλειώδη παραδείγματα.
Ως εκπαιδευτικός, καθήκον μου ήταν να διδάσκω στους μαθητές μου και άλλα πράγματα πλην των όσων αναφέρονται στα αναλυτικά προγράμματα και σχολικά εγχειρίδια. Έτσι έκανα τις απαραίτητες διαδικασίες, πήρα τις απαραίτητες άδειες και προχώρησα... Φοβήθηκα μήπως το θέμα της ταινίας ήταν πολύ "βαρύ" για τα 16χρονα παιδιά. Η αλήθεια είναι πως ήταν, αν λάβουμε υπόψη ότι στην εποχή μας η ανθρωπιά τείνει να εκλείψει.. Όμως οι μικροί μου μαθητές με άφησαν έκπληκτη για ακόμη μια φορά. Καθηλώθηκαν, δεν ήθελαν να βγουν ούτε για διάλλειμα και σε μια-δυο περιπτώσεις που χρειάστηκε να βγει κάποιος εκτός της αίθουσας η ταινία σταματούσε. Μέρες μετά μιλούσαν ακόμη για το έργο. Έψαξαν και βρήκαν στοιχεία για την ηρωίδα της ιστορίας, καθώς και για το θέμα που πραγματεύεται η ταινία. Τελικά με ομόφωνη απόφαση του συλλόγου των εκπαιδευτικών στο σχολείο αποφασίστηκε να προβληθεί η ταινία στην αίθουσα εκδηλώσεων για όλους τους μαθητές. Δε μπορώ να ισχυριστώ πως υπήρξε θερμή ανταπόκριση από όλους αλλά σίγουρα υπήρξαν πολλοί που τους αγγιξε.
Ποια είναι όμως η Τεμπλ Γκράντιν;
O αυτισμός της έδωσε ένα όραμα … κι εκείνη έδωσε στον αυτισμό φωνή. Πριν από δέκα χρόνια, o Όλιβερ Σαξ έγραψε στο The New Yorker ένα άρθρο για μια καταπληκτική γυναίκα, η οποία ενώ είχε καταφέρει να “συμφιλιωθεί” με την αναπτυξιακή διαταραχή της (αυτισμός), παρόλα αυτά εξακολουθούσε να αισθάνεται εντελώς αποξενωμένη από τα ανθρώπινα συναισθήματα και την ανθρώπινη αλληλεπίδραση. Ο λόγος για την Τεμπλ Γκράντιν.
Η Γκράντιν Τέμπλ διαγνώστηκε με αυτισμό το 1950 και δεν μίλησε μέχρι που έφτασε τεσσάρων περίπου χρονών. Η Γκράντιν όμως, κατάφερε να πάρει διδακτορικό και να αλλάξει τη βιομηχανία της κτηνοτροφίας, με τη μελέτη της για τη συμπεριφορά των ζώων. Η μεταχείριση των μισών βοοειδών των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά γίνεται με εξοπλισμό που έχει σχεδιάσει η Γκράντιν για τις φάρμες. Επιπλέον, κατάφερε να γίνει Καθηγήτρια σε Κολέγιο, συγγραφέας με σημαντικές πωλήσεις στα βιβλία της και ομιλήτρια και για τη ζωική επιστήμη και για τον αυτισμό. Το HBO έκανε ταινία για τη ζωή της η οποία κέρδισε Emmy.
Η Γκράντιν και η μητέρα της μιλούν στο συνέδριο αυτισμού με τίτλο «Η Οικογένεια είναι Σημαντική» όπου υποστηρίζουν τη σημασία της πρώιμης παρέμβασης, της δέσμευσης από την οικογένεια και των δικτύων υποστήριξης στην εξέλιξη της ζωής του παιδιού με αυτισμό.
«Αυτό που είναι δύσκολο για τους ανθρώπους είναι να το αποδεχτούν» εξηγεί η μητέρα. «Η άρνηση είναι πολύ δυνατή. Κάθε μήνα που ο γονιός το αρνείται, είναι μήνας που στερεί από το παιδί του. Πρέπει να βρεις τον τρόπο να φτάσεις στην αποδοχή»
Ο Αυτισμός είναι ένα περίπλοκο φάσμα νευρολογικών διαταραχών, που συχνά χαρακτηρίζετε από διαταραχή στις κοινωνικές σχέσεις και στις δεξιότητες επικοινωνίας. Επιπλέον, τα παιδιά με αυτισμό παρουσιάζουν επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές.
Αφότου η Γκράτιν διαγνώστηκε στην ηλικία των 2, η μητέρα της βρήκε μια γιατρό που εμπιστευόταν η οποία συνέστησε λογοθεραπεία τρεις φορές την εβδομάδα από τρεις ώρες κάθε φορά. Μητέρα και κόρη εξηγούν, ότι τα παιδιά με αυτισμό δέχονται εβδομαδιαίως ατομική διδασκαλία διάρκειας 20 ωρών. Γύρω στα 4, η Γκράτιν άρχισε να μιλάει και ήταν ικανή να παρακολουθήσει κανονικό νηπιαγωγείο.
Η Γκράντιν και η μητέρα του επιλέγουν να κάνουν ομιλίες μαζί γιατί με αυτόν τον τρόπο μπορούν να παρουσιάσουν και τις 2 πλευρές της πρόκλησης: πως είναι η ζωή για το άτομο με αυτισμό και πώς για την οικογένεια.
«Πάντα υποστηρίζω τη σημασία της πρώιμης παρέμβασης» εξηγεί η Γκράντιν. «Αυτά τα παιδιά κατέχουν ανόμοιες δεξιότητες, για παράδειγμα εγώ ήμουν πολύ καλή στις τέχνες. Το σημαντικό είναι να ξεχωρίζεις και να χτίσεις πάνω σε αυτές τις δεξιότητες καθώς μπορούν να εξελιχθούν σε καριέρα.»
Η μητέρα έστειλε την Γκράτιν σε φάρμα με τη θεία της ένα καλοκαίρι παρόλο που η ίδια φοβόταν πολύ να πάει. Εκεί ανακάλυψε το πάθος της ζωής της το οποίο είναι η επιστήμη που μελετάει τη συμπεριφορά των ζώων. Επίσης,αργότερα φοίτησε σε σχολείο που περιλάμβανε και γνώσεις για τη φάρμα όπου το ενδιαφέρων γνώρισε άνθιση.
Όπως λέει η Γκράντιν, το φάσμα του αυτισμού είναι μεγάλο και εκτείνεται από ανθρώπους που δεν μιλούν καθόλου μέχρι επιστήμονες της NASA και διευθυντές της Silicon Valley. Επιπλέον, πιστεύει πως Ο Αϊνστάιν που δε μιλούσε μέχρι τα 3 , είναι πολύ πιθανό να άνηκε στο φάσμα του αυτισμού.
Η Γκράντιν μοιράζεται την ανησυχία της για το γεγονός ότι οι νέοι άνθρωποι που την πλησιάζουν θέλουν να μιλούν μόνο για τον αυτισμό. «'Οταν ήμουν μικρή, δε μιλούσα για τον αυτισμό. Μιλούσα για τα ζώα και πράγματα που με ενδιέφεραν, θεωρώ ότι δεν είναι καλό ο αυτισμός να γίνεται εμμονή, είναι καλύτερο να μιλάς για πράγματα που σου αρέσουν και τα οποία θα μπορούσες να εξελίξεις ακόμα και σε καριέρα»
Η ιστορία της Γκράντιν που σήμερα διανύει το 65ο έτος της ζωής και της μητέρας της, μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα και έμπνευση για τους ανθρώπους που έρχονται αντιμέτωποι με το φάσμα του αυτισμού. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε τη σπουδαιότητα της αποδοχής της διαταραχής από την οικογένεια, της πρώιμης παρέμβασης, της στήριξης και της αγάπης και της ενίσχυσης των δεξιοτήτων του κάθε παιδιού.
Δείτε την ταινία online με ελληνικούς υπότιτλους:
Μέρος 1ο
Μέρος 2ο
