Για τον σύγχρονο μελετητή, η σύνδεση της Αστρολογίας με την Φιλοσοφία ίσως φαίνεται αβάσιμη, αδόκιμη, ακόμη και βέβηλη. Η επιφανειακή προσέγγιση της Αστρολογίας, κάτω από το πρίσμα του κέρδους και της εκμετάλλευσης, αλλά και η ελλιπής παιδεία της εποχής μας, που δεν δημιουργεί κανένα ενδιαφέρον στον άνθρωπο για περαιτέρω μελέτη, αλλά αντίθετα, ταυτίζει την Φιλοσοφία με μουχλιασμένα και άχρηστα βιβλία σε σκονισμένα ράφια, κάνουν το ζευγάρι Αστρολογία - Φιλοσοφία ακατανόητο.

Ίσως πρέπει λοιπόν να ανατρέξει κανείς σε πηγές άλλων εποχών, τότε που οι δύο αυτοί όροι γεννήθηκαν και άνθισαν, πριν ξεθωριάσουν από το χρόνο, για να μπορέσει, αφού καταλάβει τι σημαίνει ο κάθε όρος, να αντιληφθεί και την σχέση των δύο μεταξύ τους.

Όταν στο μεσουράνημα του Ελληνικού Πολιτισμού χρησιμοποιούνταν ο όρος "Φιλοσοφία", αυτός δεν είχε καμιά σχέση με την διανόηση "νεκρών γραμμάτων". Η Φιλοσοφία ήταν ένας δρόμος ενεργητικός, ένας ουσιαστικός τρόπος ζωής, μια δυναμική στάση απέναντι στα πράγματα, που οδηγούσε τον άνθρωπο στο Ιερό Κέντρο του Κόσμου, κι από κει ακόμη πιο μακριά, στο υψηλότερο Κέντρο του Εαυτού του ! Ήταν η Αγάπη που νοιώθει η Ψυχή για τη Σοφία, που δεν είναι η εκλογικευμένη και ταξινομημένη γνώση, ή όχι μόνο αυτό, αλλά είναι η ολιστική γνώση, η γνώση που ενώνει τα σπασμένα κομμάτια του καθρέφτη, η γνώση που δίνει στον άνθρωπο την άκρη του νήματος, την άκρη του Μίτου της Αριάδνης, για να βγει από το Λαβύρινθο της πολλαπλότητας του κόσμου και να κατακτήσει συνειδητά την ενοποιημένη αντίληψη του Θεού, που βρίσκεται μέσα σε όλα, και που τα εμπεριέχει όλα. Η Φιλοσοφία στον κλασικό τρόπο δεν ήταν και δεν είναι μόνο βιβλία και διαλέξεις και θεωρητικολογίες, είναι να ζεις κάθε γνώση, να βιώνεις κάθε ανακάλυψη, να ανεβαίνεις σκαλί-σκαλί την εσωτερική σου πυραμίδα. Είναι η βίωση του Έρωτα, του πιο μυστηριακού Θεού της Ελληνικής Θρησκείας, του Έρωτα που γεννάει και ενώνει την παγκόσμια Πυραμίδα.

Αυτή η ίδια πυραμίδα, για τους ίδιους λαμπρούς δασκάλους της ανθρωπότητας, έδινε την δυνατότητα σε κάποιον να την ανεβεί όχι από την πλευρά της Φιλοσοφίας, αλλά από κάποια από τις άλλες πλευρές της, που θα μπορούσαν να συσχετιστούν με αυτό που σήμερα θεωρούμε ως Επιστήμη - Τέχνη - Θρησκεία. Βασικές Επιστήμες που συμπεριλαμβάνονταν σ' αυτή τη πλευρά ήταν τα Μαθηματικά, η Ιατρική, η Αρχιτεκτονική, η Μουσική και η Αστρολογία.

Ίσως είναι δύσκολο να το φανταστούμε, μιας και σήμερα καμιά από αυτές τις όψεις της ανθρώπινης γνώσης δεν φαίνεται να οδηγεί σε καμιά ενότητα. Οι Επιστήμες δίνουν την εικόνα της απόλυτης διάσπασης, όχι μόνο μεταξύ τους, αλλά και ως προς την πρακτική της συνεχούς ανάλυσης, που όμως δεν οδηγεί πια σε καμιά σύνθεση. Η Τέχνη φαίνεται να καθρεφτίζει τις περισσότερες φορές όλα αυτά που απεχθανόμαστε στον κόσμο μας. Οι Θρησκείες είναι οι πρωτεργάτες του μίσους και της αντιπαλότητας μεταξύ των λαών. Που βρίσκεται λοιπόν η ενότητα;

Στις κλασικές εποχές του ανθρώπινου πολιτισμού όμως, αυτές οι πλευρές συνήθως οδηγούσαν τους "μυημένους" στην ίδια ανακάλυψη: ότι ο άνθρωπος είναι ο καθρέφτης του σύμπαντος. Μέσα στον ανθρώπινο μικρόκοσμο υπάρχουν και λειτουργούν όλοι οι νόμοι του μακρόκοσμου. Όπως είναι πάνω είναι και κάτω, λέει ένας παλιό ερμητικό ρητό. Από όποιο δρόμο και να προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε τον κόσμο, όποιους νόμους κι αν χρησιμοποιήσουμε, μαθηματικούς, μουσικούς, μεταφυσικούς, γεωμετρικούς, συμβολικούς, θα βρούμε τους ίδιους νόμους να ορίζουν την ανθρώπινη εξέλιξη, στο κόσμο του πνεύματος, στο κόσμο της ψυχής, αλλά και στο κόσμο της ύλης.

Η Αστρολογία, σαν μια τέτοια Μυητική Επιστήμη, δεν ήταν η πρωτόγονη μητέρα της σημερινής αστρονομίας. Μάλλον ήταν η μεγάλη δεξαμενή γνώσης, από την οποία σώθηκε ένα μικρό μέρος της μόνο. Η αστρονομία ήταν το φυσικό σώμα μιας βαθιάς και ολιστικής παραδοσιακής γνώσης, που ένωνε τον Μακρόκοσμο με τον Μικρόκοσμο, το πνεύμα με την ύλη, το σύμπαν με τον άνθρωπο. Ακόμη κι αυτό που σήμερα ονομάζουμε Αστρολογία, η παραδοσιακή Ωροσκοπία, στην προγνωστική της όψη, δεν ήταν παρά η επιφανειακή και "βέβηλη" χρήση ιερών γνώσεων, για προσωπική ικανοποίηση.

Μέσα από την Αστρολογία ο φιλόσοφος ή ο μαθητής ερχόταν σε επαφή με παγκόσμιους ιερούς νόμους, όπως το Νόμο του Τρία που καθρεπτίζει τους κόσμους της Ύλης, της Ψυχής και του Πνεύματος, ή τις τρεις ιδιότητες της φύσης (Ράγιας - Τάμας - Σάτβα) , τις τρεις αστρολογικές ιδιότητες, την Παρορμητικότητα, την Σταθερότητα, και την Μεταβλητότητα. Τον Νόμο του Τέσσερα που εκφράζεται στις τέσσερις όψεις της ανθρώπινης προσωπικότητας, τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, ή στα τέσσερα δομικά στοιχεία του Σύμπαντος, Γη, Νερό, Αέρα και Φωτιά. Τον Νόμο του Επτά, που εκτός από τις 7 νότες ή τα 7 επτά χρώματα της ίριδας, ή τα διάφορα άλλα "επτά", καθρεφτίζεται και στις ιδιότητες των επτά βασικών πλανητών της Αστρολογίας. Τον Νόμο του Δώδεκα, που εκφράζει γενικά μια πορεία ολοκλήρωσης, αλλά και τον γνωστό μας ζωδιακό κύκλο.

Κάποτε όλες αυτές οι γνώσεις δινόταν μετά από διάφορες διαδικασίες, μόνο στους μυημένους, μόνο σε κείνους δηλαδή που είχαν την εκπαίδευση ώστε να μπορούν να ερμηνεύουν αυτούς τους νόμους. Γι' αυτό και στους παραδοσιακούς πολιτισμούς, σχεδόν όλες οι επιστημονικές, θρησκευτικές, καλλιτεχνικές και κοσμολογικές γνώσεις είχαν σαν πηγή αλλά και καταφύγιο τα διάφορα μυητικά κέντρα του κόσμου. Αυτά τα κέντρα φαίνεται πως δεν υπάρχουν πια, εδώ και αιώνες. Οι γνώσεις που γεννήθηκαν και διαφυλάχθηκαν μέσα σ' αυτά φάνηκε να χάθηκαν για ένα διάστημα.

Σήμερα ο άνθρωπος πρέπει να ξαναφτιάξει μόνος του πια την εσωτερική του πυραμίδα, σε ατομικό αλλά και πανανθρώπινο επίπεδο. Η εσωτερική γνώση για λίγο φάνηκε να χάθηκε, αλλά έχει μείνει, ζωντανό ακόμα, στα χέρια του ανθρώπου το κλειδί της Φιλοσοφίας, ένα δώρο που του άφησαν οι δάσκαλοι του παρελθόντος. Ένα δώρο όμως που για να του είναι χρήσιμο χρειάζεται ένα μόνο πράγμα: να το εξασκεί. Η Φιλοσοφία δεν είναι τα κείμενα και οι γνώσεις που διασώθηκαν. Η Φιλοσοφία είναι η δυνατότητα που έχει ο άνθρωπος να χρησιμοποιήσει τις εσωτερικές του δυνάμεις ώστε να μπορέσει να ενώσει ξανά τα σπασμένα κομμάτια της εντός του πυραμίδας.

Η Αστρολογία, σ' αυτό το δρόμο της Ενεργούς Φιλοσοφίας, είναι κάτι παραπάνω από μια παραδοσιακή επιστήμη ή μια προγνωστική μέθοδο. Είναι ένα κλειδί, που ανοίγει πολλές πόρτες, αρχίζοντας από την πόρτα του ίδιου μας του Εαυτού.