Υπάρχουν αρκετές απόψεις για το πώς κάθε Ζώδιο πήρε τα σύμβολα και τη σημασία του, όπως η σχέση των αστερισμών που βρίσκονται πίσω από το Ζωδιακό κύκλο, η σχέση κάθε ζωδίου με τις ιδιότητες της συγκεκριμένης εποχής του χρόνου, η άποψη ότι οι αστερισμοί είναι ένας ουράνιος χάρτης της ίδιας της Γης, η άποψη ότι οι αστερισμοί είναι σώματα θεοτήτων, ανώτερων όντων δηλαδή...

Όπως και να έχει όμως, υπάρχει μια μαγική σχέση ανάμεσα στα Ζώδια και στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση, που μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί. Η προσέγγιση της σημασίας του κάθε Ζωδίου βασίζεται στην κατανόηση ότι το Σύμπαν είναι ένα ζωντανό ον, που διέπεται από τους Παγκόσμιους νόμους, που εκφράζονται τόσο στον Μακρόκοσμο, όσο και στον Μικρόκοσμο.

Αντί να προσπαθήσουμε να απομνημονεύσουμε τα χαρακτηριστικά του κάθε ζωδίου, ας δούμε τον τρόπο με τον οποίο σχηματίζονται, προσπαθώντας μ' αυτό τον τρόπο να μη παπαγαλίσουμε, αλλά να βιώσουμε και να κατανοήσουμε τις αρχές που γεννάνε όλες τις ψυχολογικές καταστάσεις που ζει καθένας από μας.

Βλέπουμε λοιπόν, ότι κάθε ένα από τα 12 Ζώδια χαρακτηρίζονται από ιδιότητες που σχετίζονται με τους αριθμούς 1, 2, 3 και 4.

Ο αριθμός 1αντιπροσωπεύει τον Νόμο, που εκφράζει το Ζώδιο. Σχετίζεται με την βασική, ξεχωριστή, ιδιαίτερη, κατάσταση που εκφράζει το κάθε Ζώδιο, και που έχει να κάνει με αυτό που συμβολίζει ο Κυβερνήτης πλανήτης του Ζωδίου.

Ο αριθμός 2 σχετίζεται με το Γένος, με την αρσενική ή θηλυκή κατάσταση του Ζωδίου. Αυτό δεν έχει σχέση με το φυσικό γένος του καθενός, αλλά με τη συμβολική κατάσταση του κάθε ζωδίου.

Ο αριθμός 3 σχετίζεται με τις τρεις ιδιότητες της ύλης, του εκδηλωμένου κόσμου, που τις ξέρουμε σαν Ένταση - Αδράνεια - Ισορροπία, σαν Κίνηση - Ακινησία - Ανύψωση, σαν Ράγιας - Τάμας - Σάτβα (οι τρείς Γκούνας της Ινδικής παράδοσης), σαν 1ος, 2ος και 3ος Λόγος, και τέλος, στην Αστρολογία, τις βλέπουμε να ορίζουν τα Παρορμητικά - Σταθερά - Μεταβλητά Ζώδια. Η παρόρμηση σχετίζεται με την κίνηση ή το ξεκίνημα, η σταθερότητα με την εγκατάσταση ή δημιουργία μορφής, και η μεταβλητότητα με την Ιδέα, την ανάπτυξη ή δημιουργία νέας ιδέας.

Ο αριθμός 4 σχετίζεται με τα τέσσερα Στοιχεία του εκδηλωμένου κόσμου, που στην παγκόσμια αλλά και στην Ελληνική παράδοση και φιλοσοφία τα γνωρίζουμε σαν Γη - Νερό - Αέρας - Φωτιά. Η Γη σχετίζεται με τη φυσική μορφή, την στήριξη ενός καθεστώτος ή μιας κατάστασης, καλά ή κακά. Το Νερό σχετίζεται με τον ψυχισμό, το συναίσθημα, την ιδιότητα της Τυραννίας ή του Αλτρουισμού. Ο Αέρας σχετίζεται με την Λογική και τη Διάνοια, τον ορθολογισμό, την τεχνοκρατία ή την θεωρητική "δικτατορία". Η Φωτιά σχετίζεται με την έμπνευση, το πάθος, τον ενθουσιασμό του ηγέτη ή του τυχοδιώκτη.

Αυτοί οι τέσσερις ξεχωριστοί νόμοι, εκφράζονται στο κάθε Ζώδιο, σε διαφορετικούς συνδυασμούς, δίνοντας του τελικά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του.

Έτσι, τα 12 Ζώδια, μπορούν να οριστούν, με βάση τα παραπάνω, ως εξής:

ΓΗ
ΤΑΥΡΟΣ: Κατασκευή
ΠΑΡΘΕΝΟΣ: Επιστήμη
ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ: Ιεραρχία

ΝΕΡΟ
ΚΑΡΚΙΝΟΣ: Δεκτικότητα
ΣΚΟΡΠΙΟΣ: Εμπειρία
ΙΧΘΕΙΣ: Τέχνη

ΑΕΡΑΣ
ΔΙΔΥΜΟΙ: Επικοινωνία
ΖΥΓΟΣ: Συνεργασία
ΥΔΡΟΧΟΟΣ: Θεωρία

ΦΩΤΙΑ
ΚΡΙΟΣ: Πρωτοπορία
ΛΕΩΝ: Ηγεσία
ΤΟΞΟΤΗΣ: Διδασκαλία

Για να κατανοήσουμε τα Ζώδια καλύτερα, χρησιμοποιώντας έναν απλούστερο, πιο συμβολικό κώδικα, βασισμένοι στον συνδυασμό των τεσσάρων στοιχείων με τις τρεις ιδιότητες, έχουμε τον παρακάτω πίνακα:

ΓΗ
ΤΑΥΡΟΣ: Πεδιάδα (βαρύς, σταθερός)
ΠΑΡΘΕΝΟΣ: Κοιλάδα (πορεία, αγορά)
ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ: Βουνό (ανάβαση, κατάκτηση κορυφής)

ΝΕΡΟ
ΚΑΡΚΙΝΟΣ: Ποτάμι (Ορμή μέσα στην ασφάλεια της κοίτης)
ΣΚΟΡΠΙΟΣ: Λίμνη (Σταθερή αλλά επικίνδυνη) ή Έλος (θάνατος)
ΙΧΘΕΙΣ: Θάλασσα (μεταβλητή και μεγαλειώδης)

ΑΕΡΑΣ
ΔΙΔΥΜΟΙ: Αεράκι που αλλάζει συνέχεια κατεύθυνση
ΖΥΓΟΣ: Άνεμος δυνατός, που στροβιλίζεται
ΥΔΡΟΧΟΟΣ: Σταθερός άνεμος (που διαμορφώνει το περιβάλλον)

ΦΩΤΙΑ
ΚΡΙΟΣ: Κεραυνός ή πυροβολισμός (ξαφνική φωτιά)
ΛΕΩΝ: Ήλιος (η άσβηστη φωτιά)
ΤΟΞΟΤΗΣ: Δαυλός (φωτιά που μεταδίδεται, μπορεί να γίνει φλογίτσα ή πυρκαγιά)

Η αλληλεπίδραση των 4 Στοιχείων

Η σχέση των στοιχείων μεταξύ τους (και όχι απαραίτητα των ανθρώπων που ανήκουν στα διάφορα ζώδια) είναι άλλοτε εποικοδομητική και άλλοτε ανασταλτική.

Βλέπουμε ότι ο Αέρας συντηρεί τη Φωτιά, όπως η γνώση την έμπνευση. Ο Αέρας όμως συνήθως ξεραίνει τη Γη, κι έτσι η δημιουργία γίνεται ορθολογιστική, χωρίς φαντασία. Τέλος ο Αέρας προκαλεί τρικυμία στο νερό, όπως συγκρούονται συχνά ο νους και η καρδιά.

Το Νερό σβήνει τη Φωτιά, όπως ο συναισθηματισμός σταματά την ορμή, κάνει βαρύ τον Αέρα, στερώντας του την ευκαιρία να ανυψωθεί, αλλά γονιμοποιεί τη Γη, βάζοντας συναίσθημα και φαντασία σε κάθε μορφή.

Η Φωτιά θερμαίνει τον Αέρα, κάνοντας τον να ανυψώνεται και να γίνεται πιο ευκίνητος, αλλά πυρακτώνει τη Γη και την ξεραίνει, ενώ (αν δεν σβήσει η ίδια) κάνει το Νερό να βράζει, δίνοντας πάθη και εντάσεις.

Η Γη εγκλωβίζει τον Αέρα, και σβήνει τη Φωτιά, αλλά δίνει ένα ιδανικό σπίτι στο Νερό.

Να θυμόμαστε όμως ότι ακόμα και στις περιπτώσεις που τα στοιχεία είναι αρμονικά μεταξύ τους, πάντα υπάρχει ο κίνδυνος της υπερβολής, που μπορεί να καταστρέψει τα πάντα. Έτσι ο υπερβολικός Αέρας συχνά σβήνει τη Φωτιά, ή το υπερβολικό Νερό κάνει λάσπη τη Γη.